بر اساس بیانیه رسمی ناسا، ایستگاه فضایی بین المللی در ژانویه 2031 به حیات خود پایان می دهد و در اقیانوس سقوط می کند. این آزمایشگاه مداری که در سال 1998 راه اندازی شد، به پایان عمر خود نزدیک می شود و قرار است در سال 2031 در نقطه ای در اقیانوس آرام به نام نمو پوینت در 2700 کیلومتری خشکی سقوط کند. غرق شدن سایت توسعه محل دفن بسیاری از ماهواره ها و ایستگاه های فضایی از جمله ایستگاه فضایی میر روسیه است. با دی جی همراه باشید
ناسا اواخر دسامبر اعلام کرد که دولت بایدن حمایت از عملیات ایستگاه فضایی بین المللی را تا پایان سال 2030 تمدید کرده است که عمر آن را افزایش می دهد اما سوال اینجاست که با سقوط ایستگاه فضایی بین المللی چه جایگزینی در نظر گرفته خواهد شد؟
هفته گذشته ناسا از سیاست های جدید خود برای فعالیت های علمی در نزدیکی زمین رونمایی کرد. اداره ملی هوانوردی و فضایی آمریکا با سه شرکت خصوصی قراردادهایی برای راه اندازی ایستگاه های فضایی خصوصی امضا کرده است تا شرکت های خصوصی و فضانوردان دولتی بتوانند به طور همزمان از آنها استفاده کنند. انتظار می رود این ایستگاه های فضایی خصوصی تا پایان سال 2020 و قبل از فروپاشی ایستگاه فضایی بین المللی به بهره برداری برسد.
فیل مک آلیستر، مدیر بازرگانی ناسا در بیانیه ای گفت:
بخش خصوصی قادر است با کمک ناسا از نظر فنی و مالی تجهیزات تجاری را در مدار توسعه دهد و به کار ببرد. ما مشتاقانه منتظر به اشتراک گذاشتن درس های آموخته شده و تجربه عملیاتی خود با بخش خصوصی هستیم تا به آنها در توسعه تجهیزات فضایی ایمن، قابل اعتماد و مقرون به صرفه کمک کنیم.
البته تا آن زمان، ایستگاه فضایی بین المللی به انجام آزمایش های برنامه ریزی شده توسط محققان ناسا و پیمانکاران خصوصی ادامه خواهد داد.
به گفته ناسا، یکی از مهم ترین اهداف بلندمدت ایستگاه فضایی در سال 2020 می تواند آزمایش هایی برای کمک به مردم برای سفر به ماه و مریخ باشد. ناسا قصد دارد اولین زن و اولین مرد رنگین پوست را در این دهه به ماه بفرستد، اگرچه زمان از سال 2024 به 2025 موکول شده است.
ایستگاه فضایی بین‌المللی از سال 2000 روی آن نصب شده است، اما این سازه عظیم، به اندازه یک زمین فوتبال، نشانه‌هایی از سایش را نشان می‌دهد. در سال ۲۰۲۱، ترک‌های کوچکی در ماژول زاریا پیدا شد و این دومین بار از سال ۲۰۱۹ بود که ترک‌هایی در این ایستگاه مشاهده شد.
