سنگ‌های فضایی در حال سقوط مانند کپسول‌های باستانی هستند و دانشمندانی که این دو روش تصویربرداری را با هم ترکیب می‌کنند ممکن است بتوانند به ما بگویند که آیا و چگونه این سنگ‌ها آب را به زمین آورده‌اند.
شهاب سنگ ها قطعات سنگی هستند که از اجرام بزرگتر مانند دنباله دارها یا سیارک ها جدا شده اند. تصور می‌شود که سیارک‌ها و دنباله‌دارهایی که از قسمت‌های بیرونی منظومه شمسی آمده‌اند، ممکن است پس از برخورد، آب را روی زمین نوپای باقی گذاشته باشند.
یک گروه تحقیقاتی در موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) برای اینکه بفهمند آیا شهاب‌سنگ‌ها واقعاً آب را از ماورای سیاره ما آورده‌اند یا نه، روشی را برای استفاده همزمان از تصویربرداری اشعه ایکس و نوترون برای دیدن درون شهاب‌سنگ‌ها و تعیین اسرار آنها ابداع کردند. میلیاردها سال پنهان بوده اند.
این گروه تحقیقاتی گزارش دادند که روش جدید آنها می‌تواند حضور و توزیع مواد حاوی هیدروژن در شهاب‌سنگ‌ها و در نتیجه حضور و عملکرد آب در منظومه شمسی اولیه را آشکار کند.
این روش جدید که با نام “NXCT” شناخته می شود، در اصل یک سی تی اسکن پیشرفته است. همانطور که سی تی اسکن های تشخیصی به پزشکان کمک می کنند بدون جراحی ببینند که در بدن چه می گذرد، اشعه ایکس و پرتوهای نوترونی که به یک قطعه شهاب سنگ شلیک می شود می تواند با خیال راحت نشان دهد که چه نوع مواد معدنی و سایر عناصر یا ترکیباتی در شهاب سنگ وجود دارد. هیدروژن موجود در یک شهاب سنگ احتمالاً به این معنی است که شهاب سنگ زمانی حاوی یخ آب بوده است.
آنچه محققان موسسه ملی فناوری و استاندارد به دنبال آن بودند یکی از دو شکل آب بود. هیدروژن و اکسیژن با هم ترکیب می شوند و آب معمولی را تشکیل می دهند، اما نوعی آب سنگین نیز وجود دارد که در آن هر اتم هیدروژن یک نوترون اضافی دارد که آنها را دوتریوم می کند. مقدار هر نوع آب در یک شهاب سنگ را می توان با سطوح هر دو نوع آب روی زمین مقایسه کرد.
با روش NXCT، اگر شواهدی از آب در شهاب‌سنگ‌ها یافت شود، تصاویر سه بعدی ایجاد شده پس از مشاهدات اولیه می‌تواند نحوه رسیدن آب به زمین را مشخص کند.
این تحقیق در مجله Meteorites and Planetary Science منتشر شده است.