ماه نورد Chang’e 5 چین دانه های شیشه ای ریز حاوی آب را در یک دهانه برخوردی در ماه کشف کرد.
نمونه‌های جمع‌آوری‌شده توسط ماموریتی در سال 2020، دانه‌هایی با محتوای آب تا 2000 قسمت در میلیون (PPM) پیدا کردند و با توجه به فراوانی این کره‌های شیشه‌ای در سطح ماه، محتوای کل آب آنها می‌تواند به 71 تریلیون گالن برسد. .
برخی از این دانه‌ها هنگام برخورد سیارک‌ها با ماه میلیون‌ها سال پیش شکل گرفتند، در حالی که برخی دیگر از آتشفشان‌های باستانی به وجود آمدند.
دانشمندان معتقدند که این آب در اثر یک واکنش شیمیایی تولید می شود. هنگامی که یون های هیدروژن از خورشید ساطع می شوند و توسط باد خورشیدی به سطح ماه منتقل می شوند، با اتم های اکسیژن درون این دانه ها واکنش می دهند.
این دانه های پر از آب بسیار کوچک هستند و اندازه آنها از چند ده میکرومتر تا چند میلی متر متغیر است. با این حال، به اندازه کافی در سطح ماه وجود دارد که (از لحاظ نظری) حدود 270 تریلیون کیلوگرم آب را فراهم می کند که برای پر کردن 100 میلیون استخر کافی است.
با این حال، دانشمندان هنوز به نحوه جمع آوری و استخراج آنها پی نبرده اند و برای استخراج آب داخل این دانه ها باید آنها را تا حدود 212 درجه فارنهایت گرم کرد. با این حال، آنها می توانند منبعی برای سکونتگاه های ماه آینده باشند، جایی که فضانوردان می توانند از آب برای نوشیدن، حمام کردن، پخت و پز، تمیز کردن و حتی ساختن سوخت موشک استفاده کنند.
دانشمندان بر این باورند که سایر قمرهای منظومه شمسی ما ممکن است دانه های مشابهی داشته باشند.
نویسندگان این مطالعه می‌گویند اندازه‌گیری‌های مستقیم ما از این مخازن آب سطحی در ماه نشان می‌دهد که این دانه‌های شیشه‌ای می‌توانند مقادیر قابل‌توجهی از آب باد خورشیدی ماه را ذخیره کنند و نشان می‌دهند که می‌توانند آب را در دیگر اجرام آسمانی نیز ذخیره کنند. همچنین هستند
محققان افزودند: وجود آب ذخیره شده در این مهره های شیشه ای ضربه ای با تشخیص از راه دور آب در نواحی عرض جغرافیایی پایین ماه و عطارد مطابقت دارد. یافته‌های ما نشان می‌دهد که این شیشه‌های شوک بر روی سطح اجرام منظومه شمسی بدون جو می‌توانند آب را از باد خورشیدی ذخیره کرده و آن را در فضا رها کنند.
این دانه‌های شیشه‌ای در حال برخورد اولین کشف آب در ماه نیستند. در سال 2009، ناسا یک کاوشگر به دهانه برخوردی کابئوس فرستاد که منجر به کشف آب در این منطقه شد. در سال 2018، ناسا همچنین شواهد مستقیمی از رسوبات یخی در دهانه‌های واقع در قطب شمال و جنوب ماه در سایه پیدا کرد.
ناسا، چین و روسیه قصد دارند در دهه آینده پایگاه های قمری در قطب جنوبی ماه ایجاد کنند و به نظر می رسد پایگاه های قابل سکونت آنها تا اوایل تا اواسط دهه 2030 راه اندازی شود.