نقد فیلم Shazam! خشم خدایان یک دنباله غیر ضروری؟

شازم! Wrath of the Gods سعی می کند با گسترش قالب های قسمت اول، دنباله ای موفق باشد، اما به سرنوشت بسیاری از دنباله های هالیوود دچار می شود.

پس از موفقیت فیلم Shazam در سال 2019، ساخت دنباله آن بدون شک خبر خوبی برای طرفداران او بود و حالا خیلی ها منتظر یک فیلم جدی تر و بزرگتر از Shazam و خانواده اش بودند که حتی اولین رویارویی او با بلک آدام در آن ذکر شده است. اما همیشه همه چیز آنطور که ما انتظار داریم پیش نمی رود و تمام خواسته های هواداران برآورده نمی شود. مشخص نیست که استودیوها به آن علاقه ای ندارند یا مسائل دیگری وجود دارد، اما آیا ادامه داستان Shazam انتظارات را برآورده کرده است؟

حوادث Shazam! بازی Wrath of the Gods مدتی پس از وقایع قسمت اول اتفاق می افتد، جایی که Shazam و خانواده اش به مردم کمک می کنند، اما اکنون آنها باید با دختران Atlas روبرو شوند که قصد دارند قدرت و شکوه آنها را پس بگیرند. در مجموع می توان این فیلم را نسخه بزرگتر قسمت اول با همان قوانین و عناصر دانست، اما این بزرگ شدن به چه قیمتی تمام شد؟ در برخی دنباله‌ها، شاهد بهبود همه چیزهایی هستیم که در قسمت اول دوست داشتیم یا از مشکلات فیلم محسوب می‌شدند.

به نظر می رسد Shazam 2 نیز روی کاغذ هدفی دارد و سعی می کند تهدیدهای بزرگتر و خطرناک تر را به همان اندازه فیلمی با محوریت خانواده ای از ابرقهرمانان که با شیطان مبارزه می کنند به تصویر بکشد. اما هر چه فیلم سعی می کند فیلم بزرگ تری باشد، مشکلات آن بیشتر و بیشتر نمایان می شود. اولین و مهم‌ترین مشکل فیلم دقیقاً این است که نمی‌داند می‌خواهد فیلمی مثل قسمت اول باشد یا فیلمی که ما آن را بیشتر جدی بگیریم.

فیلم سعی می کند با بسط همان فرمول از قسمت اول همان تجربه را تکرار کند، اما دچار دوگانگی هویتی شده و فیلم در دوراهی و بلاتکلیفی به سر می برد.

در بعضی مواقع فیلم کاملاً یادآور قسمت اول است و دقیقاً همان چیزی است که باید در ابتدا می بود. اما نکته بعدی زمانی است که فیلم بین دو راه گیر می کند و در مقاطعی سعی می کند به فیلمی بسیار جدی تری تبدیل شود، اما کمی جلوتر تصمیم می گیرد به سیستم قبلی خود برگردد. این دوگانگی هویت در طول فیلم به شدت بر کیفیت کلی فیلم تاثیر می گذارد و باعث می شود که تماشاگر نتواند تکلیف خود را با فیلم روشن کند.

سازندگان سعی کرده اند داستان و اتفاقات فیلم را تا حد امکان جدی جلوه دهند، اما همیشه در داستان فیلم احساس پوچی وجود دارد. درست است که فیلم های ابرقهرمانی عموما داستان چندان درگیر کننده ای ندارند و عموما همیشه داستان و روایت کلیشه ای دارند، اما اینجا حتی شاهد یک داستان و اتفاقات بسیار جذاب نیستیم و حتی از آن کلیشه های رایج نیز به درستی استفاده نمی شود. شرورهایی که فیلمسازان خلق کرده اند یک مشکل بزرگ در فیلم هستند.

دختران اطلس در واقع اخلاق و قدرت های متفاوتی دارند و حالا درست است که شبیه هم نیستند و معلوم نیست بیننده چگونه باید باور کند که آنها واقعاً خواهر هستند، اما درست مانند فیلم، این شخصیت های شبیه به هم نمی دانند. نمی دانم به دنبال چه هستند در ابتدا، دو خواهر اصلی به شکلی کاملا شیطانی معرفی می شوند، اما مشخص نیست که آیا هدف آنها دقیقاً یکی است یا واقعاً به دنبال احیای دنیای خود هستند.

متاسفانه این خواهران شخصیت هایی نیستند که بتوانیم آنها را جدی بگیریم و یکی از مشکلات بزرگ Shazam است! Fury of the Gods دقیقاً یک شرور قدرتمند نبود که بتواند Shazam و خانواده اش را آنطور که ما انتظار داشتیم به چالش بکشد. این مشکل حتی برای خانواده شزم و خود او هم صدق می کند، اما این مشکلات به جز نویسندگی و کارگردانی، مشکل بزرگ دیگری هم دارد و آن بازی ضعیف بازیگران است.

اگرچه هلن میرن در مقایسه با سایر خواهرانش حداقل عملکرد قابل قبولی ارائه می دهد، اما بازی لوسی لیو آنقدر ضعیف و بد است که تحمل صحنه های او واقعاً سخت است. از طرفی ریچل زیگلر نقش خواهر سوم را بازی می کند و اگرچه در ابتدا این مشکل باید بیننده را غافلگیر کند، اما حقیقت این است که این موضوع در همان ابتدا خیلی سریع مشخص می شود و مشخص نیست که دقیقاً چه چیزی شگفت انگیز بوده است. لحظه ای در این شماره نقش او تا زمان انتشار مشخص نشده بود.

اما با کنار گذاشتن این سوال، ریچل زیگلر به آن دسته از بازیگران زن ملحق شده است که مطمئن نیستند چگونه توانسته این همه نقش را یک شبه به دست آورد. بازی بی احساس زگلر و ایفای نقش تنها از طریق دیالوگ و بدون استفاده از عواطف انسانی و عکس العمل انسانی در واقع باعث شد تا شاهد شخصیتی خشک و بی احساس باشیم. اگرچه انصافاً بازی زلگار حداقل بهتر از لیو بود، اما دقیقاً شخصیتی که باید تغییر بزرگی در فیلم ایجاد کند را نمی بینیم و یک شخصیت کاملا فراموش شدنی و ضعیف را با بازی ضعیف از او می بینیم.

زاخاری لوی اگرچه در صحنه های کمدی فیلم به خوبی بازی می کند، اما در صحنه های جدی نمی تواند عملکرد مورد نیاز فیلم و مخاطب را ارائه دهد.

اما یکی از چیزهایی که باعث شد قسمت اول Shazam به فیلم بهتری تبدیل شود، بازی خوب Zachary Leway بود که هم خبر بد داریم و هم خبر خوب. خبر خوب این است که لی وای در صحنه های کمدی و شوخی های فیلم عملکرد خوبی خواهد داشت و این امر به ویژه در ابتدای فیلم به چشم می خورد، اما خبر بد این است که لی وای در صحنه های جدی و صحنه هایی که در آن به خوبی اجرا می شود. باید شاهد ابراز احساسات شزم باشیم، عملاً سخت است و ارتباطی را که فیلم و تماشاگر به آن نیاز دارند، نمی‌توانیم ببینیم.

همین امر در مورد سایر اعضای خانواده Shazam نیز صدق می کند. حتی گریس کارولین کوری (یا همان فولتون سابق) با اینکه در قسمت اول توانست به خوبی در کنار لوی بدرخشد، اما در اینجا عملا به بازیگران و شخصیت های ضعیف فیلم می افزاید. اما شخصیت فردی فریمن هنوز هم شخصیت دوست داشتنی اپیزود اول است و او تنها کسی است که توانسته است هسته و یکپارچگی خود را حفظ کند که مایه شرمساری است.

فیلم Shazam در واقع به دلیل وجود قسمت انسانی و زندگی و مشکلات بیلی باتسون بخشی از محبوبیت آن بود، اما در قسمت دوم عملا قسمت اول زندگی او را فراموش می کنیم و در زمانی که سازندگان به آن نیاز دارند به این قسمت مراجعه می کنیم. آنها به بیننده یادآوری می کنند که Shazam در واقع هنوز یک نوجوان است. کم رنگ شدن بخشی از زندگی Shazam باعث می شود نکاتی که او را از دیگر ابرقهرمانان متمایز می کند کمتر دیده شود و ما بیشتر با قهرمانی طرف هستیم که فقط قدرت های خداگونه دارد.

حتی قسمت دوم در بخش کمدی نسبت به قسمت اول افت قابل توجهی داشته است. در حالی که من شخصاً طرفدار زیادی از کمدی در قسمت اول نبودم، بسیاری از صحنه های کمدی اینجا واقعاً خراب و بی مزه شدند، و به جز صحنه های خوبی که در اوایل وجود دارد، مانند صحنه ای که Shazam با یک مشاور مدرسه ملاقات می کند. ، هر چه جلوتر می رویم این جوک ها بیشتر می افتند. حتی علاقه Shazam به Wonder Woman هم اعصابش را به هم می زند و غافلگیری نهایی فیلم را که البته درک جالبی ندارد، چندان جذاب نمی کند.

فیلم Shazam 2 حتی در به تصویر کشیدن صحنه های اکشن جذاب نیز مشکلات زیادی دارد و پس از پایان فیلم به سختی صحنه ای را می بینیم که به یاد بیاوریم. فقدان شخصیت منفی مناسب و خلاقیت کافی باعث شده که نتوانیم واقعاً شاهد صحنه ای باشیم که بعد از اتمام فیلم بتوانیم به آن برگردیم و با لذت آن را تماشا کنیم. شاید به همین دلیل است که نبود شخصیتی مثل بلک آدام در چنین فیلمی بیشتر احساس می شود.

متاسفانه گاهی اوقات استودیوها و مردم بدون در نظر گرفتن خواسته های طرفداران به سراغ فیلم یا سریال می روند و نتیجه چیزی شبیه Shazam 2 می شود. در حالی که بسیاری منتظر مبارزه شزم با بلک آدام هستند، بالاخره شاهد مبارزه او با خواهران اطلس هستیم. که حاصل آن خلق صحنه های اکشن ضعیف و متوسط ​​و فاقد عمق و کیفیت است. این در حالی است که در این فیلم اژدها ها و دیگر موجودات افسانه ای دیده می شود که به دلیل جلوه های ویژه ضعیف فیلم کمتر مورد استفاده قرار گرفتند.

صحنه های کمدی فیلم نسبت به قسمت اول کاملاً کاهش یافته و حتی خراب و بی مزه به نظر می رسند.

یکی از نکاتی که در این فیلم زیاد به چشم می خورد جلوه های ویژه ضعیف آن است که باعث شده روی خیلی چیزها از جمله صحنه های اکشن تا حضور موجودات افسانه ای مثل تک شاخ و اژدها تاثیر منفی بگذارد. به هر حال Shazam! Fury of the Gods را می‌توان دنباله‌ای ناامیدکننده توصیف کرد که احتمالاً ما را از دیدن Shazam 3 و درگیری Shazam با Black Adam در سینما باز می‌دارد، اما قسمت دوم چیزهای زیادی را فراموش کرده است.

با فاصله گرفتن از اهمیت خانواده Shazam، این فیلم باعث شده تا تمرکز زیادی روی Shazam داشته باشد و فقدان یک شخصیت منفی قدرتمند در طول فیلم به شدت احساس می شود. قسمت کمدی فیلم نسبت به قسمت اول با افت زیادی روبرو است و قسمت اکشن حرف خاصی برای گفتن ندارد. از سوی دیگر بازیگران ناامیدکننده ای بازی می کنند و به معضل اصلی فیلم تبدیل می شوند. فیلم Shazam 2 دقیقا ادامه فیلم های معیوب دنیای دی سی است که ظاهرا حداقل در فیلم های فعلی روند خود را تغییر نمی دهد اما آیا می توان به آینده آن امیدوار بود؟ فقط باید صبر کرد و دید.