اگر در دهه 90 فناوری به رایانه، اینترنت، ایمیل و تلفن های کابلی محدود می شد، با پیشرفت چشمگیر نقش فناوری به عنوان یک نیاز اساسی در زندگی و جامعه ما قوی تر شده است.
یکی از پیشرفت‌های کلیدی، ظهور هوش مصنوعی (AI) و یادگیری ماشین (ML) برای جایگزینی مداخله انسان در کارهای روزمره یا حتی رسیدگی به برنامه‌های کاربردی حیاتی و کمک به محافظت از آنها است. یکی از مهمترین زمینه های اثربخشی هوش مصنوعی، پیشرفته ترین شکل امنیت بیومتریک و تشخیص چهره است.
نقش هوش مصنوعی
در حالی که مغز حیوانات و انسان به راحتی اشیا را تشخیص می دهد، کامپیوترها در این کار مشکل دارند. چندین روش برای پردازش تصاویر وجود دارد. از جمله یادگیری عمیق و مدل های یادگیری ماشینی. تشخیص تصویر مستلزم ایجاد شبکه های عصبی عمیق است که هر پیکسل تصویر را تجزیه و تحلیل می کند. با استفاده از مدل‌های هوش مصنوعی، به این شبکه‌ها تا حد امکان تصاویر برچسب‌دار داده می‌شود تا آنها را برای تشخیص تصاویر مرتبط آموزش دهد.
آموزش سیستم های تشخیص تصویر به 3 روش انجام می شود: آموزش تحت نظارت، آموزش بدون نظارت و یا آموزش خود نظارت. به طور معمول، برچسب گذاری داده های آموزشی تفاوت اصلی بین 3 رویکرد آموزشی است. به همین دلیل، فناوری‌های جدید حتی می‌توانند چهره افرادی که عینک و ماسک دارند را در صورت داشتن اطلاعات اولیه درست تشخیص دهند.
اهمیت فنی تشخیص چهره
این فناوری یکی از پیشرفته‌ترین کاربردهای هوش مصنوعی و همچنین یک فرم پیشرفته از احراز هویت بیومتریک است که قادر به شناسایی و تأیید یک فرد با استفاده از ویژگی‌های چهره در یک تصویر یا ویدیو از پایگاه داده است. این روش در مقایسه با سایر فناوری‌های بیومتریک مانند اثر انگشت یا اسکن شبکیه سریع‌تر و راحت‌تر است. تشخیص چهره روشی دقیق‌تر برای شناسایی افراد نسبت به استفاده از شماره موبایل، آدرس ایمیل، آدرس پستی یا آدرس IP است. به عنوان مثال، بیشتر خدمات صرافی، از سهام گرفته تا ارزهای رمزنگاری شده، اکنون برای محافظت از مشتریان و دارایی‌هایشان به تشخیص چهره متکی هستند.
تمایل طرفین برای استفاده گسترده
سرمایه گذاری در فناوری تشخیص چهره در سال های اخیر افزایش یافته است. با پیشرفت این فناوری، موارد استفاده و مدل های تجاری جدید در تبلیغات، مراقبت های بهداشتی، امنیت، مراقبت، فرودگاه ها و غیره نیز افزایش می یابد. در ایالات متحده، از طرح خروج بیومتریک خود رونمایی کرد که هدف آن استفاده از فناوری تشخیص چهره برای همه مسافران هوایی تا سال 2023 است تا مشخص شود که آیا آنها شرایط ویزا را دارند یا خیر. 59 درصد از آمریکایی ها از اجرای فناوری تشخیص چهره حمایت می کنند زیرا آن را برای استفاده در اجرای قانون قابل قبول می دانند. با این حال، برخی از شهرها، مانند سانفرانسیسکو، با استناد به موضع خود در برابر سوء استفاده احتمالی دولت، بر ممنوعیت نظارت تاکید کرده اند.
در آمریکای جنوبی از این فناوری عمدتاً برای سرکوب جرم استفاده می شود. بلژیک و لوکزامبورگ دو کشوری هستند که رسما با استفاده از فناوری تشخیص چهره مخالف هستند.
این فناوری تا به امروز در 26 کشور اروپایی استفاده می شود. روسیه برای بررسی نقض قوانین قرنطینه کووید به فناوری تشخیص چهره متکی است. در ترکیه 30 پهپاد تولید داخل از هوش مصنوعی و تشخیص چهره برای امنیت مرزها استفاده خواهند کرد. رژیم اشغالگر همچنین شهروندان فلسطینی را با این فناوری از طریق 27 ایست بازرسی در کرانه باختری رصد می کند. پلیس امارات عینک هوشمندی خریداری کرده است که می توان از آن برای اسکن جمعیت استفاده کرد. در چین، کره جنوبی، تایوان و سنگاپور، این فناوری همچنین به ابزاری رایج برای کاهش نرخ عفونت برای مبارزه با کووید-19 و ردیابی تماس از طریق شناسایی بیومتریک تبدیل شده است.
چین بزرگترین صادرکننده
چین بالاترین نسبت دوربین های مدار بسته به شهروندان را در جهان دارد. برای هر 12 نفر یک دوربین تا سال 2023، چین بزرگترین بازیگر در بازار جهانی تشخیص چهره است. این آمارها علاوه بر اجرای این فناوری در کشور، صادرات را نیز شامل می شود. چندین کشور آفریقایی مانند کنیا و اوگاندا بودجه و زیرساخت های مخابراتی و نظارتی را از شرکت های چینی به ویژه هواوی دریافت کرده اند. در حالی که این شرکت ادعا می کند که این منجر به کاهش جرم و جنایت در این منطقه شده است، برخی از فعالان نسبت به این آمار تردید دارند.
منبع: آخرین خبر