برای تولید داروهای سرطان، محققان اغلب باید کار سختی انجام دهند. بیشتر داروهایی که به اندازه کافی قوی هستند که تومورها را از بین ببرند، عوارض جانبی ناخوشایندی نیز ایجاد می‌کنند و در نهایت می‌توانند بیش از آنکه فایده داشته باشند، ضرر داشته باشند. محققان و پزشکان موسسه فناوری Stevens و Hackensack Meridian Health یک سیستم دارورسانی جدید ساخته اند که از نانوذرات طلا برای رساندن دارو به تومورها با دقت قابل توجهی استفاده می کند و در عین حال احتمال عوارض جانبی سیستمیک را تا حد زیادی کاهش می دهد.
در مقاله ای، این گروه تحقیقاتی کپسوله کردن داروها در یک نانوقاب طلای متخلخل و پوشش سطح بیرونی نانوذره با اسید هیالورونیک را برای چسباندن بیشتر دارو به داخل آن توصیف کردند. نتیجه تولید یک ذره بسیار پایدار است که تنها زمانی بار خود را از دست می دهد که به گیرنده های اسید هیالورونیک روی سطح تومور لنفوم متصل شود.
هونگجون وانگ، استاد مهندسی پزشکی و مدیر مرکز نوآوری مراقبت های بهداشتی سمسار (CHI) در موسسه فناوری استیونز که به همراه یوهانس زارکزوسکی، پزشک سازمان بهداشت هکنز مریدین این تحقیق را رهبری کردند، گفت: طلا بسیار پایدار است و به همین دلیل یک ماده دارویی مناسب در نظر گرفته می شود. با استفاده از این روش می‌توانیم داروها را بسیار دقیق‌تر تحویل دهیم و نتایج بالینی بسیار بهتری بگیریم.
از آنجایی که داروها به طور انتخابی و با حداقل نشت وارد جریان خون می شوند، می توان از مقادیر بسیار کمتری از داروها برای درمان تومور استفاده کرد و خطر عوارض جانبی سمی را کاهش داد. در آزمایش‌های حیوانی، محققان هیچ نشانه‌ای از سمیت و سطوح قابل تشخیص دارو در خون پیدا نکردند. این در حالی بود که مواد شیمیایی که آنها استفاده می کردند معمولاً در 50٪ از افراد مسمومیت قابل تشخیص ایجاد می کردند.
نانوذرات طلا برای مدت طولانی تری نسبت به مولکول های شناور دارو در جریان خون به گردش در می آیند. بنابراین، بیمارانی که در حال حاضر درمان روزانه دریافت می‌کنند، می‌توانند به درمان هفتگی یا دو هفته‌ای روی آورند. در آزمایشات حیوانی، تومورهای لنفومی به طور قابل توجهی به دارورسانی هدفمند نسبت به درمان های غیرهدف پاسخ دادند، که نشان می دهد می توان پروتکل های درمانی جدیدی برای بهبود نتایج در افراد مبتلا به سرطان ایجاد کرد.
استفاده از طلا به عنوان یک سیستم تحویل، راه را برای سایر کاربردهای بالینی، مانند استفاده از نانوذرات طلای جستجوگر تومور به عنوان مواد کنتراست برای تصویربرداری دقیق تر، هموار می کند. علاوه بر این، این ذرات می توانند با انتشار انرژی نوری بی ضرر در بدن بیمار گرم شوند و به طور موثری شروع به پختن تومورها از درون کنند. علاوه بر این، ذرات را می توان تنظیم کرد تا محموله داروی خود را تنها زمانی که توسط نور ورودی تحریک شوند، تحویل دهند. این امکان کنترل بیشتر بر نحوه و زمان تحویل دارو را فراهم می کند.
وانگ گفت که با استفاده از فرآیندهای شیمیایی ارزان و مقیاس پذیر، نانوذرات را می توان با داروها بسیار سریع و کارآمد بارگذاری کرد. این می تواند به جبران هزینه استفاده از طلا برای تحویل دارو کمک کند. البته، هزینه همیشه یک مسئله است، اما این یک روش ساده است و ما معتقدیم که نتیجه می دهد.
اگرچه تحقیقات فعلی بر تایید استفاده از سیستم‌های دارورسانی مبتنی بر نانوذرات طلا متمرکز است، وانگ امیدوار است این روش برای آزمایش روی افراد مبتلا به سرطان توسعه یابد. وی افزود: اثرات این روش را در حیوانات نشان داده ایم و اکنون باید نشان دهیم که در انسان بی خطر است.
وانگ خاطرنشان کرد که شرکت های دارویی قبلاً به این روش علاقه نشان داده اند و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) قبلاً استفاده از طلا را در سایر کاربردهای بالینی تأیید کرده است.
وی افزود: هدف نهایی ما استفاده از این روش برای هدف قرار دادن مولتیپل میلوما و سایر سرطان هایی است که در حال حاضر غیر قابل درمان هستند. امیدوارم بتوانیم تحقیقات اولیه را تکمیل کنیم و این روش را به زودی وارد آزمایشات بالینی کنیم.
این تحقیق در مجله “ACS Applied Materials & Interfaces” منتشر شده است.
منبع: آخرین خبر