65 یک فیلم علمی تخیلی است که ایده جالبی را در زمینه خود بیان می کند. با نقد این فیلم با زومجی همراه باشید.

فیلم های علمی تخیلی از دیرباز وجود داشته اند، آثاری که پس از تخیلات انسان و رویاهای دست نیافتنی خلق می شوند. با پیشرفت تکنولوژی و تجهیزات سینمایی، بی شک این آثار در آینده ای نه چندان دور سهم بسیار بیشتری را در دنیای فیلم و سریال به خود اختصاص خواهند داد. زندگی این فیلم ها با جلوه های ویژه گره خورده است و متأسفانه در سال های اخیر کمپانی های تولید کننده فیلم به دلیل بودجه زیاد دیگر به فیلمنامه و کیفیت طرح توجهی نمی کنند و تنها از طریق سبک بصری مخاطب را جذب می کنند. عناصر.

فیلم 65 یک فیلم علمی تخیلی با بازی آدام درایور است که چندین ایده را با هم ترکیب می کند و به ما بین این دو می دهد. با توجه به اینکه در دنیای جلوه های ویژه می گذرد و هزینه های زیادی را به همراه دارد، هیچ گاه به نمایش نمی رود و تنها به روایت داستان خود می اندیشد. 65 تلاش زیادی می کند تا فیلم خوبی باشد، اما مانند بسیاری از فیلم های این روزها از نظر فیلمنامه کوتاه می آید. در واقع این اثر با تکیه بر سبک بصری به شخصیت‌هایش شخصیت می‌بخشد و آن‌ها را قدرتمندانه در متن روایت گنجانده است.

این فیلم به ۶۵ میلیون سال پیش برمی‌گردد، زمانی که دایناسورها، صاحبان اصلی این سیاره، زمین را نابود کردند و سایر ساکنان این کهکشان نیز به سیارات دیگر سفر کردند. کاپیتان میلز از یک زندگی پیشرفته در آن سوی جهان به یک ماموریت طولانی فرستاده می شود. او به دلیل هزینه های درمان دخترش با این پروژه دو ساله موافقت می کند. در حالی که میلز خواب است، کشتی او وارد یک کمربند سیارکی خطرناک می شود، به آنها برخورد می کند، آتش می گیرد و قطعات آن به زمین می افتند. زمینی که متعلق به دوره کرتاسه است و هیچ انسانی در آن یافت نمی شود. به نظر می رسد میلز در خلال فرضیه برخورد سیارک و انقراض دایناسورها به زمین افتاده است.

فیلم 65 به مفهوم خانواده در هسته مرکزی خود صادق است و داستان خود را در چارچوب آن توسعه می دهد.

ایده فیلم تمیز و جذاب است. این بار خبری از پرش زمانی نیست و با دو بیگانه به عصر دایناسورها می رویم. بیگانگانی که شبیه ما هستند احساساتی دارند، به خانواده اهمیت می دهند، به دنبال درگیری و درگیری نیامده اند و حتی به خزنده گیر افتاده کمک می کنند و به نظر می رسد طرفدار حقوق آنها هستند! در سطح اول، این فیلم علمی تخیلی است که دو ایده رایج و رایج را در هم آمیخته و داستان خود را روایت می کند. کهکشان ها، موجودات فضایی، سفینه فضایی، ژوراسیک و دایناسورها ایده های رایجی هستند اما همچنان بالقوه فیلم هایی هستند که در طول تاریخ فیلم سازی طرفداران زیادی را به خود جذب کرده اند و شرکت ها هنوز هم می توانند روی سود آنها حساب کنند.

65 به مفهوم خانواده در هسته مرکزی آن وفادار است و داستان خود را در این زمینه توسعه می دهد. میلز قبول می کند که به خاطر دخترش یک سفر خطرناک را انجام دهد و درست زمانی که می خواهد به زندگی خود پایان دهد، تنها بازمانده کشتی کوآ که هم سن دخترش است و در حالت یخ زده است، او را از این کشتی خارج می کند. کار. این دو نفر زبان یکدیگر را نمی فهمند، اما اولین مفهومی که بین خود رد و بدل می کنند خانواده است. از آن نقطه به بعد، میلز تبدیل به یک ناجی می شود، قهرمانی که باید خود و کوآ را سالم به خانه بازگرداند. آنها با هم سفری را آغاز می کنند تا کشتی نجات را پیدا کنند و مسیر یکدیگر شوند.

در سال 65 با فیلمی روبرو هستیم که در مفهوم خود عناصر ملودرام را در خود جای داده و در لایه های بالای خود یک اکشن بقا است. میلز دخترش را از دست داد و کوآ خانواده اش را از دست داد. سفر این دو نفر برای یافتن راهی برای فرار معنایی غیر از زنده ماندن در رحم او دارد. این فیلم از ایده تکراری جایگزینی سوم شخص برای کودک استفاده می کند. میلز موفق نمی شود دخترش را نجات دهد، اما از عزم خود استفاده می کند تا کوآها را سالم به سیاره خود بازگرداند. در واقع، این تلاش ها راهی برای نجات میلز، کاپیتانی است که فرزندش را در غیاب او از دست داد.

یکی دیگر از نقاط ضعف 65 ضد قهرمان بودن آن است. مخاطبانی که دهه هاست در فیلم ها با دایناسورها و دوران ژوراسیک سر و کار دارند و داستان آن ها را دنبال می کنند، این نوع درگیری در این فیلم چندان برایشان جذاب نخواهد بود.

به دلیل ماهیت زندگی خود و ایده پشت این سفر، کوا و میلز آنچنان که باید درام را بین یکدیگر تجربه نمی کنند. شیمی بین آنها خام است و مخاطب نمی تواند آنچه را که بین میلز و کوآه می گذرد بپذیرد. هر آنچه بین این دو نفر وجود دارد از ایده اولیه ایجاد شده فراتر نرفته است و هیچ طرح مهمی را نمی توانیم پیدا کنیم که متاثر از رابطه گرم این دو نفر باشد. اگر به میلز و رابطه او با تنها بازمانده کشتی دقت کنیم، می بینیم که درد و رنجی که میلز احساس می کند به عشق و پدری تبدیل نمی شود در حالی که پیرنگ ایده رستگاری را برای او سازماندهی کرده است.

یکی دیگر از نقاط ضعف 65 ضد قهرمان بودن آن است. مخاطبانی که دهه هاست در فیلم ها با دایناسورها و دوران ژوراسیک سروکار دارند و به دنبال داستان آن ها هستند، این نوع درگیری در این فیلم چندان برایشان جذاب نخواهد بود. دایناسورهای این داستان ضدقهرمانان خوبی نیستند، میلز و کوآ آنطور که باید دخالت نمی کنند و به راحتی می توانند این موجودات ناشناخته را نابود کنند. حتی سیارک هایی که قرار است ضدقهرمان های بعدی قهرمانان فیلم باشند و قرار است هر چیزی را که روی زمین حرکت می کند را نابود کنند، برای ایجاد ترس و اضطراب در مخاطب وجود ندارند.

دلیل ناتوانی نیروهای شیطانی داستان را می توان در تمایل کارگردان به استفاده از عنصر ترس و وحشت جستجو کرد. فیلم از همان ابتدای به زمین افتادن میلز از حال و هوای فیلم های ترسناک و ترسناک استفاده می کند و با افزودن تعلیق و ترس به رویای میلز و دایناسورها، ژانر فرعی دیگری را خلق می کند. این تنوع در سبک و ژانر باعث پایین آمدن فیلم شد. 65 با این رویکرد از نوعی کثرت رنج می برد، نمی تواند عناصر ترسناک را به خوبی جبران کند و به تجارت ترسناک بپردازد، همچنین نمی تواند یک روایت علمی تخیلی دلگرم کننده از عصر دایناسورها باشد.

دلیل ناتوانی نیروهای شیطانی داستان را می توان در تمایل کارگردان به استفاده از عنصر ترس و وحشت جستجو کرد.

از طرفی دنیای ناشناخته ای که میلز از آن می آید و شکل گیری زیرژانر فضایی را در این داستان علمی تخیلی تحریک می کند، در پیرنگ قدرت چندانی ندارد و مخاطبانش خارجی هستند. همانطور که در ابتدای این مقاله گفته شد، ایده بیگانه ای که کاملاً شبیه ماست و 65 میلیون سال پیش زندگی می کرد، ایده ای بسیار جذاب، بالقوه و کاملاً بدیع است که می تواند در این فیلم دنیایی جذاب برای خود بسازد. اما کارگردان سطحی نگری ترجیح او این است که فقط پایان داستان را نشان دهد.

در پس زمینه ضعف سبک روایی، عناصر سبک بصری چشم نوازترین هستند. جلوه های ویژه کامپیوتری آنقدر دقیق کار می کنند که شاید مخاطب هرگز دایناسورهایی را به این تمیزی ندیده باشد. فیلم 65 از آن دسته فیلم هایی است که نه می توان زیاد هیجان زده شد و نه کاملاً از آن چشم پوشی کرد. این فیلم برای آن دسته از بینندگانی که طرفدار جلوه های ویژه میدانی و گرافیکی هستند مناسب است.