حداقل سیاره اورانوس 27 اتاق و همه آنها مانند سیاره مادر سرد و یخی هستند. اما در میان بزرگترین قمرهای این سیاره، چهار قمر وجود دارند که احتمالاً در لایه های زیرین خود اقیانوس هایی در عمق چندین کیلومتری دارند.
به گفته محققان، چهار قمر اورانوس احتمالا به اندازه کافی بزرگ هستند که این کار را انجام دهند گرمای داخلی خود را حفظ کرده و محیط احتمالاً جامد داخل آنها را به حالت مایع تبدیل کنند.
جولی کاستیلو-روژس، دانشمند سیاره‌شناسی در پیشرانه جت ناسا گفت: وقتی صحبت از اجرام کوچک – سیارات و قمرهای کوتوله به میان می‌آید، دانشمندان سیاره‌شناسی قبلاً شواهدی از اقیانوس‌ها در چندین محیط غیرمحتمل از جمله سیارات کوتوله سرس، پلوتون و میماس پیدا کرده‌اند. آزمایشگاه، قمر زحل را کشف کرد. مکانیسم‌هایی در کار هستند که ما آنها را کاملاً درک نمی‌کنیم.»
تیمی به رهبری کاستیو-روگز اخیراً داده های ثبت شده از اورانوس توسط فضاپیمای وویجر 2، مشاهدات زمینی و داده های مأموریت های گالیله، کاسینی، سپیده دم و افق های نو را بررسی کردند. آنها از این اطلاعات در ترکیب با مدل هایی که ساخته بودند برای تعیین تخلخل قمرهای اورانوس و پتانسیل آنها برای به دام انداختن گرما استفاده کردند.
قمرهای بزرگ اورانوس گرمای خود را حفظ می کنند
نتیجه این بود که در بین این پنج قمر، تنها میراندا، کوچکترین آنها، خیلی زودتر از حد انتظار گرمای خود را از دست داد. با این حال، ظاهراً چهار قمر دیگر – به ویژه “تیتانیا“و”اوبرون– آنها یک گوشته سنگی در اطراف هسته خود دارند که می تواند اقیانوس ها را در خود نگه دارد داغ و در حالت مایع نگه دارید نام دو قمر دیگرآریل“و”چتر“خوب.
محققان همچنین دریافتند که این قمرها به احتمال زیاد کلرید و آمونیاک آنها دارند این عناصر می توانند به عنوان عایق در برابر سرما عمل کرده و از یخ زدن اقیانوس ها جلوگیری کنند. نتایج این تحقیق در مجله Geophysical Research منتشر شده است.
اورانوس اخیرا با چندین تلسکوپ مورد مطالعه قرار گرفته است که یکی از آنها تلسکوپ فضایی هابل است. این تلسکوپ نشان داد که این سیاره دارای یک لکه سفید بزرگ است، احتمالاً یک توده یخ در حال رشد.
منبع: دیجیاتو